عصر روز شنبه سوم شهریور تالار سنگلج پایتخت کشور عزیزمان ایران میزبان میهمانانی بود که جهت بزرگداشت و حضور در دومین دوره نشان داود رشیدی گردهم آمده بودند. تالار
گزارشی از دومین دوره اهدای نشان داود رشیدی
عبارات مهم : ایران
عصر روز شنبه سوم شهریور تالار سنگلج پایتخت کشور عزیزمان ایران میزبان میهمانانی بود که جهت بزرگداشت و حضور در دومین دوره نشان داود رشیدی گردهم آمده بودند. تالاری که رشیدی، در سال های دور با اجرای نمایش هایی چون دیکته و زاویه و درانتظار گودو، روح تازه ای در تئاتر آن دوران دمید. مراسم با حضورمتعدد بازیگران و صورت های معروف و اشخاص آشنا شده است ای چون ایرج راد، مرضیه برومند، حبیب رضایی، هایده هائری، داریوش اسدزاده، سیروس ابراهیم زاده، آتیلا پسیانی، محمود بصیری، شبنم فرشادجو، فرشته طائرپور، رضا بابک، اصغر دشتی، اصغر همت، بهرام شاه محمدلو، شهرام کرمی (مدیر کل اداره هنرهای نمایشی)، مهدی شفیعی (مدیر کل سابق اداره کل هنرهای نمایشی)، احترام برومند، لیلی رشیدی، فرهاد رشیدی، علیرضا تابش (مدیر عامل بنیاد سینمایی فارابی) و با یک دقیقه سکوت به یاد و احترام عزت الله انتظامی و داود رشیدی شروع شد. سپس کلیپی از فعالیت های هنری داود رشیدی همراه با صحبت های او اطراف تئاتر و زندگی پخش شد و بخش هایی از نخستین دوره اهدای نشان داود رشیدی در سال گذشته به نمایش درآمد.
احترام برومند نخستین سخنران بزرگداشت بود. او به روی صحنه آمد و بعد از پخش قسمت هایی از دو اجرای «در انتظار گودو» و «دیکته و زاویه» که هردو از آثار شاخص داود رشیدی در سال های دور بودند، متنی را اطراف اوضاع تئاتر دهه چهل و تأثیری که داود رشیدی بر آن گذاشت، خواند. او بیان کرد: جهت برگزاری دومین دوره نشان داود رشیدی به سنگلج آمدیم. به همان صحنه که در دهه چهل رشیدی دیکته و زاویه و وای بر مغلوب را بر آن اجرا کرد. در پروار بندان ساعدی به کارگردانی محمدعلی نجفی بازی کرد و نیز نمایش فولکلور حسن کچل حاتمی و مستأجر پرویز صیاد را در آن به صحنه آورد.
انتخاب متن های ساعدی و صیاد برآمده از همان رویکرد اجتماعی رشیدی به تئاتر بود. او بر این باور بود که اگر نمایشی درکی از پرسشها زمانه خویش نداشته باشد، ارتباطش را با تماشاگران از دست می دهد. صحنه ای که اکنون بر آن می نگریم حساس ترین صحنه به وقایع اجتماعی بوده و روایت هایش از جامعه ایرانی آن سال ها هنوز از مطمئن ترین روایت هاست. آیا که این همان صحنه ایست که فارغ از گفتمان مسلط آن دوران روایتی مستقل از زندگی مردم کرده هست. به خاطر همین صادقانه است که حافظه سنگلج حافظه تئاتر اجتماعی و مقدم بر روایت رسمی آن دوره است.
او همچنین در رابطه با فعالیت های تئاتری رشیدی در دهه چهل افزود: «در دهه چهل رشیدی شیوه متفاوتی از نمایش ایرانی را آزمود. درونمایه های متنوع آن را با فرم های تمثیلی و واقع گرایی، فولکلور و مدرن بر صحنه آورد و هربار در ارتباط با تماشاگران تجربه ای نو را پشت سر گذاشت. با فاصله ای نیم قرن از آن تجربیات دوباره روی همان صحنه ایستاده ایم. بازگشت به این مکان و برگزاری یادواره اش امری اتفاقی نیست. در دورانی که بیم آن می رود سلطه تئاتر تجاری و گیشه گرا بر اهداف اجتماعی تئاتر کشور عزیزمان ایران سایه زند، تأمل بر تاریخ سنگلج و بزرگداشت تلاش هایی که در آنجا صورت گرفته، حال به هر بهانه ای – که یادواره رشیدی می تواند یکی از آن ها باشد – در حکم تأکید نهادن بر رسالت اجتماعی تئاتر و حرکتش به سوی توده وسیع مردم، حفظ استقبال فکری و استمرار تمام تلاش هایی است که رشیدی و دوستانش بر آن تأکید کردند.» او در آخر گفته هایش گفت: «در آخر همه می ایستیم و هنرمندانی را که روزی بر این صحنه حضور داشتند، تشویق می کنیم.
محمدعلی کشاورز، جمشید مشایخی، جمیله شیخی، عباس جوانمرد، محمود استادمحمد، ایرج راد، مهین شهابی، بهرام بیضایی، حمید سمندریان، رادی، پرویز فنی زاده، فهیمه راستکار، ساعدی، عباس قوامی، جعفر والی، هما دِه و…» در ادامه مراسم جهت اهدای نخستین نشان با عنوان «تالارهای نمایش، صحنه های زندگی»، فرهاد رشیدی، لیلی رشیدی و احترام برومند روی صحنه آمدند تا نخستین نشان را به جلال ستاری، مترجم، نویسنده و پژوهشگر مطرح تئاتر، ادبیات، فرهنگ و اسطوره شناسی اهدا کنند. ابتدا کلیپی از او و آثارش به نمایش درآمد و افرادی چون محمد چرمشیر اطراف آثار او در حوزه پیوند تئاتر با اسطوره و تاریخ و فرهنگ سخن گفتند.
سپس از جواد مجابی، نویسنده، شاعر و نقاش معاصر دعوت شد تا جهت اهدای نشان به روی صحنه بیاید. جواد مجابی با اظهار خوشبختی جهت شرکت در نکوداشت دکتر جلال ستاری، در توصیف شخصیت او و آثار متعددش گفت: «ستاری نمونه یک روشنفکر فرهنگی خلاق بود. تعریف مختصر من از روشنفکر، کسی است که نقدی خردورزانه راجع به اوضاع بشری جهت مخاطبان خود دارد. او منتقد خردمندی بوده که به طور مستمر نسبت به اوضاع بشری و با توجه به فرهنگ کشور عزیزمان ایران کار کرده و مخاطبان مهم او کسانی بودند که شیفته فرهنگ کشور عزیزمان ایران اند.»
از آنجا که جلال ستاری به علت کهولت سن و شرایط نامناسب جسمی در مراسم حضور نداشت از همسر این پژوهشگر، لاله تقیان، دعوت شد تا به نیابت از او این نشان را دریافت کند. همسر جلال ستاری پیغام کوتاه ولی تأثیرگذار جلال ستاری را جهت حضار این گونه بیان کرد: جلال از همه تقدیر کرد و گفت:«من آنجا هستم. با داود هستم. مثل همان ۶۰، ۷۰ سال پیش.» در ادامه مراسم و پیش از اهدای دومین نشان، فیلمی از گزیده اجراهای محمد مساوات، نویسنده و کارگردان خلاق و تأثیرگذار سال های اخیر تئاتر کشور عزیزمان ایران نشان داده شد تا صاحب دومین نشان داود رشیدی مشخص شود. جهت اهدای این نشان از آتیلا پسیانی دعوت شد تا به روی صحنه بیاید.
آتیلا پسیانی که حضور در صحنه سنگلج او را به خاطرات نخستین حضورش بر صحنه تئاتر در ۱۰ سالگی انداخته بود، گفت: «من از داود رشیدی و کسانی چون او درس های بزرگی گرفتم.
یکی از آن درس ها این است که اساساً در مملکتی که به جوانان اعتماد ندارد و کلمه جوان را به عنوان ناسزا و نشان از جهل و ندانم کاری به کار می برد هر لحظه حامی جوانان لایق بوده، کسانی که با خلاقیت و درایت کارشان را انجام می دادند و به نظرم خیلی با معناست که سیدمحمد مساوات نشان داود رشیدی را بگیرد.» محمد مساوات بعد از دریافت نشان خود کوتاه بیان کرد: من خیلی به این نشان نیاز داشتم و گرفتن جایزه اتفاق خیلی خوب و جذابی هست. نشان سوم و چهارم داود رشیدی با حضور خانواده رشیدی به رخشان بنی اعتماد و مجتبی میرتهماسب جهت ساخت و تهیه مجموعه مستند کارستان اهدا شد. فیروزه صابر، مدیرعامل سابق بنیاد توسعه کارآفرینی زنان و جوانان با حضور در جایگاه راجع به پروژه کارستان، ساخته رخشان بنی اعتماد و مجتبی میرتهماسب بیان کرد:« این مستندها با ایده زن بنی اعتماد که از ۱۰ سال پیش به وجود آمده بود شروع شد تا تصویر زندگی کارآفرینان که در واقع ارزش آفرین هستند و با همه شرایط مشکل که در محیط کسب و کار وجود داشت، ماندند و ساختند، به نمایش درآمد.»
رخشان بنی اعتماد که به علت عمل جراحی در مراسم حضور نداشت، ویدئویی را جهت تقدیر به این مراسم فرستاده بود و سپس باران کوثری، فرزند این هنرمند جایزه را به نمایندگی از رخشان بنی اعتماد دریافت کرد.
در ادامه مجتبی میرتهماسب که نشان چهارم داود رشیدی به او اهدا شد، در سخنانی اظهار کرد: «سال هاست که فیلم می سازیم و نشان می دهیم ولی چند سالی است که تلاش کردیم وارد مسابقه نشویم و به جشنواره ها و مسابقه ها نرویم و آنها را مستقیم به تماشاچی ها برسانیم.
کارستان یک کار گروهی هست. حتی در مرحله پیش تولید. تقریباً هر هفت شخصیتی که راجع به آنها فیلم ساختیم به اصرار راضی به انجام این کار شدند، لیکن که این شخصیت ها خیلی اهل نمایش دادن خودشان نبودند. بااهمیت ترین وجه قضیه پذیرش این افراد بود که به ما اعتماد کردند و همچنین گروه کارگردان ها که در بخش های متفاوت کارستان با نشانه یکسان در کنار هم جمع شدیم و خوشحالیم که تا حدی موفق بودیم. اکنون، این بزرگداشت باعث شد این گروه بعد از مدت ها در کنار هم جمع شوند و همدیگر را ببینند». دومین نشان اهدای داود رشیدی به کارگردانی امیر اثباتی در شامگاه شنبه و با پخش کلیپی از واپسین گفته های داود رشیدی به آخر رسید.
روزنامه ایران
گزارشی از دومین دوره اهدای نشان داود رشیدی
واژه های کلیدی: ایران | تئاتر | نمایش | اعتماد | ایرانی | داود رشیدی | لیلی رشیدی | اخبار فرهنگی و هنری
دانلود فایل ها
توجه: ممکن است تمام لینک های دانلود به دستور مقام قضایی حذف شده باشد...
